"sterven" in het boek

Kwaliteit van sterven
in fase terminaal

Het klinkt tegenstrijdig dat je kunt zoeken naar een kwaliteit van sterven. Toen we te horen hadden gekregen, dat er nog slechts een zeer korte tijd van leven voor Karin was, moesten we eerst een manier vinden om dat beiden te kunnen aanvaarden. Het moeten accepteren dat voor Karin de voltooiing van haar leven zeer nabij was, betekende een intens moeilijke en heftige ervaring. We waren even totaal het spoor bijster. Ik denk, dat ieder mens daar zijn eigen tijd voor nodig heeft en er zijn eigen manier in vindt.

Het hielp ons, dat we onze gevoelens en emoties voor onszelf probeerden te duiden en bleven vastleggen. We hebben het als heel verlichtend ervaren, dat we het ieder op onze eigen manier aangingen, waarna we er samen over konden praten en we er ons samen heel goed op konden gaan voorbereiden. Sterven was een traject dat Karin in haar beroep vele malen van nabij had meegemaakt, waardoor ze vanuit ervaring zichzelf en mij kon helpen. Er ontstond een tijd die nog intiemer, nog intenser, nog mooier was dan ik mij ooit had kunnen voorstellen. Het feit dat we allebei wisten wat er ongeveer ging komen, dat we dat bewust samen onder ogen zagen, en dat we nu de verschillende facetten van zorg en afscheid gewoon samen konden voorbereiden bracht een bepaalde rust en ontspanning.

Karin was niet bang voor de dood zelf, maar wel voor hoe de dood zou kunnen komen. Daar wilde ze zich voor indekken, door er met mij en onze huisarts in alle rust over te spreken en er bepaalde afspraken over te maken. In het boek lees je in het hoofdstuk ”Bijna bij het licht” meer over onze ervaringen tijdens de zoektocht naar kwaliteit van sterven.